فرصت های توسعه از دست رفت!

 

 

 

 

 

با این وجود باید خاطر نشان کرد تحریم و اعمال محدودیت در روابط بین المللی میان ایران و سایر کشورها نیز به مانعی جدی در مسیر توسعه عملکردی صنایع بدل شد.

 

همزمان وابستگی شدید رفع مشکلات کشور به نتیجه مذاکرات برجام، تاثیر منفی بر عملکرد صنایع مختلف داشت.

 

با این وجود باید تاکید کرد ایران از ظرفیت های بالقوه ای در بخش معدن و صنایع وابسته به آن برخوردار است.

 

اما از این ظرفیت ها به درستی بهره گرفته نشده است.

 

همین موضوع نیز خود کارنامه منفی در طول 10 سال گذشته است.

 

همزمان حمایت های انجام گرفته از بسیاری صنایع نیز حساب گرانه نبوده است، در نتیجه این حمایت ها زمینه توسعه و بهبود عملکردی صنایع را فراهم نکرده است.

 

البته همزمان در بخشی از حوزه های صنعتی و معدنی از ظرفیت های داخلی کشور بهره گرفته شد.

 

این نگاه به توانمندی های داخلی، تاثیر بسزایی بر بهبود عملکرد صنایع مختلف داشته است.

 

در ادامه باید خاطر نشان کرد تحریم ها در ایجاد شرایط کنونی و عقب ماندگی صنایع کشور بی تاثیر نبوده است.

 

بی شک بدون تحریم و در دنیایی که تولید و تجارت در فضایی آزاد جریان دارد، می توان آسان تر در مسیر توسعه صنعتی و افزایش تولید در صنایع مختلف گام برداشت.

 

با این وجود نباید تمام مشکلات را به گردن تحریم انداخت.

 

در چنین شرایطی می توان با تکیه بر داشته ها و ظرفیت های داخلی کشور، در مسیر بهبود و توسعه صنعتی گام برداشت.

 

در واقع از مدیران و سیاست گذاران انتظار می رفت در طول یک دهه گذشته به جای آنکه برخی از امور کشور را به امید برجام و توافق یا رفع تحریم معلق نگه دارند، از پتانسیل های داخلی بهره بگیرند.

 

اقتصاد مقاومتی نیز با همین نگاه تبیین شده است.

 

در این نسخه اقتصادی توسعه اقتصادی با تکیه بر پتانسیل های کشور، همگام با نگاه به بیرون مورد توجه قرار گرفته است.

 

اگر تکالیف ۲۴ گانه اقتصاد مقاومتی در کشور مورد توجه قرار می گرفت، اکنون کشور در جایگاه مناسب تری قرار داشت.

 

با این وجود نباید از اثرات منفی محدودیت در روابط بین الملل بر عملکرد صنایع غافل بود.

 

تحریم به منزله افزایش هزینه تولید و تجارت است.

 

همزمان به کاهش ارزش پول ملی کشور نیز منجر می شود.

 

بنا بر این تمرکز بر توان داخلی همگام با مذاکره برای رفع تحریم یا برقراری تعاملی سازنده با دنیا ضروری است.

 

از مجموع موارد یاد شده می توان اینطور نتیجه گرفت که در طول این سال ها بخش بزرگی از فرصت های توسعه از میان رفته است.

 

با این وجود باید از مسیر اشتباه بازگشت.

 

یعنی سرمایه های کشور به توسعه تولید و ارتقا سطح تجارت اختصاص یابد.

 

بدین ترتیب می توان از مسیر عقب ماندگی دور و به توسعه صنعتی نزدیک شد.

 

توجه به این نکته ضروری به نظر می رسد که در طول هفته های اخیر شاهد شدت گرفتن قیمت نفت در بازارهای جهانی هستیم.

 

افزایش درآمدهای نفتی ایران نباید مانع توجه به توسعه عملکردی صنایع شود.

 

توسعه تولید و تجارت در صنایع غیرنفتی در ایران در طول دهه های اخیر به دلیل درآمدهای نفتی کشور، آنقدرها مورد توجه نبوده است.

 

این روند توسعه ای به دنبال تحریم در اولویت مسئولان و سیاست گذاران قرار گرفت.

 

حال انتظار می رود حتی با تغییر شرایط، همچنان توسعه صنایع معدنی نیز در اولویت سیاست گذاران باشد.

 

«روزنامه روزگار معدن – 16 فروردین 1401»