مجید رضا حریری رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین
یکی از موضوعاتی که در رشد اقتصادی مطرح می شود ناظر بر این پرسش است که رشد اقتصادی یک کشور براساس تحقق کدام مولفه های اقتصادی و تجاری قابل اعتناست؟
آنچه در خصوص رشد اقتصادی ایران که توسط بانک جهانی اعلام شده حائز اهمیت است اینکه رشد اقتصاد ایران ناشی از رشد تولید و صادرات کالای با کیفیت و فراوری شده به اقصی نقاط جهان نیست، بلکه ماحصل افزایش صادرات و فروش نفت است، به بیان بهتر نفت خام بیشتری فروخته ایم، پس رشد اقتصاد ایران در سال ۲۰۲۳ ناشی از خام فروشی نفت است.
مساله مهم این است که متاسفانه رشد اقتصادی ایران طی دهه های گذشته قاعدتا براساس احتساب فروش نفت بوده است در حالی که می تواند تابع مدل دیگری یعنی بدون احتساب نفت باشد.
از سوی دیگر رشد ۴ درصدی اقتصاد مفهوم خوبی نیست، ایران در سال ۲۰۲۴ حتما چرا که ما طی چند سال گذشته همیشه رشد منفی داشتیم، این رقم بدین معناست که سال ها باید بگذرد و رشد ۴ تا ۵ درصدی به قوت خود باقی بماند تا به رشدهای ده سال پیش برسیم.
برای رسیدن به آن نقطه ها یعنی رشدهایی که دهه های گذشته داشتیم باید چند سال متوالی پشت سر هم رشد ۴ یا ۵ درصدی داشته باشیم تا رشدهای واقعی در اقتصاد ایران ثبت شود چرا که رشد ۴ درصدی یعنی نسبت به پارسال ۴ درصد رشد داشته ایم نه نسبت به بهترین حالت اقتصاد ایران، به همین خاطر رشدهای اعلامی آنچنان قابل اعتنا نیست، چرا که خام فروشی صورت گرفته لذا رشدهای سینوسی قابل اتکا نیست.
زمانی می توانیم به رشد اقتصادی کشور افتخار کنیم که رشد اقتصادی بر اساس برنامه ریزی های ناشی از رشد تولید صورت گرفته باشد نه بر اساس اتفاقاتی که منجر به افزایش نرخ نفت می شود.
نرخ رشد اقتصادی هر سال ما در همه برنامه های ۵ ساله که ۸ درصد هدف گذاری می شود محقق نشده چون بسیاری از زیر ساخت های رشد واقعی اقتصادی مهیا نیست.
اگر رشد اقتصادی چند سال متوالی در یک عدد ثابت بماند آن زمان می توانیم بگوییم رشد اتفاق افتاده است اما رشد ۳ یا ۴ درصدی مثبت در یک سال و رشدهای منفی در سال های بعد حرکت سینوسی بی فایده ایی است که دستاوردی برای دولت حساب نمی شود.
«روزنامه اخبار صنعت - 24 آبان 1402»
[/sect id=[file]] |