راه رشد

بحث رشد اقتصادی در برنامه های قبلی نیز لحاظ و یکی از محوری ترین مفاد این برنامه ها بود که در برنامه هفتم نیز رشد 8 درصدی پیش بینی شده است.

با توجه به بررسی ها و آماری که منتشر شده، رشد اقتصادی طی سالیان گذشته منفی بوده که در برنامه هفتم توسعه رشد اقتصادی 8  درصدی پیش بینی شده که این مساله برای تحقق، نیازمند برنامه ریزی میان مدت برای سرمایه گذاری ارزی و ریالی خارجی و داخلی است.

هر چند در دو یا سه سال اخیر رشد اقتصادی داشته ایم اما نرخ تشکیل سرمایه ثابت منفی بوده، یعنی نرخ استهلاک از نرخ سرمایه گذاری در دارایی های ثابت جلوتر است و این علامت خوبی برای اقتصاد نیست و قطعا می تواند پیش بینی رشد 8 درصدی را با مخاطره مواجه کند.

در صورت رشد نرخ تشکیل سرمایه می توان به تحقق رشد 8 درصدی هم امیدوار بود.

اگر قرار باشد هدف 8 درصد رشد تحقق یابد، باید پرسید چه تغییرات مشخصی باید در اقتصاد کشور رخ دهد که موجب رشد 8 درصدی بشود.

اگر روشن نباشد چه تغییرات مشخصی می تواند رشد اقتصادی را افزایش دهد، به صرف هدف گذاری 8 درصدی، اقتصاد کشور 8 درصد رشد نخواهد کرد.

برای دستیابی به رشد 8 درصدی حداقل دو اتفاق باید رخ دهد.

اول آنکه بازده و بهره وری استفاده از دارایی های موجود کشور افزایش یابد.

دوم باید سرمایه گذاری خارجی میزان سرمایه گذاری از منابع داخلی را تقویت کند تا سرمایه گذاری بیشتری از توان سرمایه گذاری ملی در اقتصاد صورت پذیرد.

در مورد اول، رشد درون زا از طریق تولید ثروت با بهره وری بالا با استفاده از دارایی های موجود امکان پذیر است.

اگر دارایی های فیزیکی و انسانی موجود در کشور با بهره وری مناسب اداره نشوند و مازادی بعد از در نظر گرفتن کلیه هزینه های عملیاتی از جمله هزینه واقعی استهلاک، نه فقط هزینه استهلاک دفتری دارایی ها تولید نکند امکان زایش و رشد دارایی های موجود براساس تولید درون زا وجود ندارد.

وقتی رشد درون زای دارایی ها با اتکا به خود آنها به وجود می آید که آن دارایی ها اولا مازادی علاوه بر هزینه های عملیاتی تولید کنند و ثانیا آن مازاد سرمایه گذاری شود.

ولی اگر مازادی تولید نشود، منبعی نیز برای سرمایه گذاری به وجود نخواهد آمد یا اگر مازادی تولید کنند و همه آن مازاد مصرف شود، باز هم سرمایه گذاری و رشد براساس دارایی های موجود به دست نمی آید.

تولید مازاد از دارایی های موجود مستلزم اداره آنها با بهره وری بالاست.

اگر از ظرفیت دارایی ها به طور کامل استفاده نشود یا از آنچه استفاده می شود با هزینه های بالا و بهره وری پایین بهره برداری صورت گیرد، در آن صورت مازادی ایجاد نخواهد شد و منابعی برای رشد به وجود نخواهد آمد.

دارایی های فیزیکی و تولیدی کشور در بنگاه ها و سازمان های اداری و اقتصادی قرار دارند.

برآورد می شود که بیش از 80 درصد دارایی های تولیدی کشور در سازمان ها و بنگاه های دولتی، نیمه دولتی و عمومی قرار دارد.

شرکت های دولتی و نیمه دولتی بخش های مختلف اقتصاد کشور نظیر نفت، گاز، پتروشیمی، هواپیمایی، بنادر کشتیرانی، بانک، فولاد، مس، آلومینیوم، معادن و خودروسازی را در اختیار دارند.

«روزنامه اخبار صنعت - 28 فروردین 1403»