بهمن آرمان اقتصاددان
افزایش بی سابقه نقدیندگی موضوعی نیست که بتوان از کنارش به سادگی گذشت چرا که این موضوع نقطه شروعی برای بحران های عدیده دیگر به شمار می رود.
مشکل اصلی چیزی جز این نیست که دولت بدهی هایش را عمدتا متأثر از شرایط سیاسی می بیند و اکثرا هم گناه نابسامانی های داخلی را به تحریم ها و ضعف در سیاست گذاری ها مرتبط می داند.
در واقع دولتی ها زیر بار ضعف مدیریت نمی روند.
مشکل این است که با اینکه اقتصاد «دو ضرب در دو، مساوی چهار» است، آقایان راه حل های مشکلات اقتصادی را نمی بینند و به همین دلیل روز به روز گره های اقتصادی نابینا می شوند.
به عنوان مثال در اوج هیاهوی رسانه ای روسیه و چین برای فرایند دلارزدایی در اقتصاد جهانی، رسما اعلام شد آمریکا به تورم 4 رسیده است؛ بنابراین برای حل مسائل راه کار وجود دارد و فقط کافی است کمی تدبیر و واقع بینی داشته باشیم که در ایران این «مهم» ها وجود خارجی ندارند.
در تمام کشور های صنعتی و تازه صنعتی شده، میزان تجهیز منابع از بازار سرمایه بین 60 تا 65 درصد است که این آمار در ایران فقط 5 درصد است! خب! دولت می تواند زمینه ای فراهم کند، این منابع را برای فعالیت های اقتصادی در نظر بگیرد که این کار را نمی کند و همین سیاست غلط اقتصادی و عناد و دشمنی با همه جهان غیر از چین و روسیه موجب نرخ بالای بیکاری و درآمد ناپایدار و در نتیجه اعتیاد، فحشا و ... می شود.
با این توضیح که نظام اجرایی هم آنطور که باید اراده ای برای تأثیرگذاری ندارد.
شاید مأموریت این است که در شرایط بحرانی می توانند کشور را بهتر و در آرامش کافی اداره کنند.
در واقع همین تفکرات بسته و افراطی است که گرفتاری مردم را به حالت غیرقابل تحمل رسانده است.
افزایش نقدینگی بر اساس قانون نانوشته اقتصاد، می تواند آفتی بزرگ و هزینه ساز باشد؛ اما از آنجایی که نظام حکمرانی «اصل» را چیزی غیر از آسایش مردم می بیند و ترجیحش اولویت دادن به ایدئولوژی است، نه تنها دنبال راه حل نمی روند، بلکه اساسا مشکل را «مشکل» نمی دانند و تعریف شان از توسعه و آرامش با چیزی که در ذهن مردم و افکار عمومی است، زمین تا آسمان فرق دارد.
ترمیم فضای اقتصادی حتما لازم است به کارشناسان، متخصصین و البته کارنامه داران حوزه اقتصاد توجه شود تا توسعه محقق شود، گروهی که بهرحال اختیاردار هستند، بنا به دلایلی که قطع به یقین نمی تواند منطقی باشد، رویکردشان «خودی و غیرخودی» است و به این شیوه غلط هم اصرار دارند.
در چنین شرایطی این توقع که نقدینگی بالا نرود، گرانی مهار شود، تولید رونق بگیرد یا ... حتما توقعی مغایر با واقعیت های موجود است.
«روزنامه تجارت - 10 تیر 1402»
[/sect id=[file]] |