مسیرهای ترانزیتی

 

 

 

 

 

 

 

 

دسترسی ایران به آب های آزاد مانند خلیج فارس و دریای عمان و همچنین دریاچه خزر، اهمیت ترانزیت کالا از ایران را دو چندان نموده و مسیرهای ترانزیتی آسیا و اروپا از طریق ایران را مورد توجه بازرگانان قرار گرفته است.

 

کشور ما در طول سال های متمادی، به دلیل شرایط ویژه سوق الجیشی و قرار گرفتن در مسیر تجارت شرق و غرب )از جمله مسیر راه های معروف اکو و ابریشم( که از نظر ترانزیتی مورد توجه بوده، شاهراه ملل لقب گرفته است.

 

هر چند با گسترش دریانوردی، جاده ابریشم از رونق افتاد؛ اما با پیشرفت سریع کشورهای جنوب و شرق آسیا، مجددا تجارت بین اروپا و آسیا رونق گرفت.

 

از آنجایی که کرایه حمل پایین و کوتاه بودن زمان حمل از عوامل تأثیرگذار در تجارت است؛ بنابراین انتخاب مسیرهای کوتاه و مقرون به صرفه مانند ایران که مسیر انتقال زمینی بار بین آسیا و اروپا را کاهش داده از مواردی است که مورد استقبال صاحبان کالا و شرکت های حمل و نقل بین المللی قرار گرفته است.

 

 

اهم مشکلات و موانع ترانزیتی مطرح ایران در گزارش پیشرو عبارت اند از:

 

- زمان بر بودن اجرای امور گمرکی و مشکلاتی مانند و کنترل های مضاعف گمرکی

 

- فقدان گمرک در برخی مرز ها

 

-  ترانزیت

 

-  نبود قوانین واضح و شفاف درزمینه استهلاک زیرساخت ها و تجهیزات در سیستم حمل و نقل و عدم سرمایه گذاری کافیدر آن

 

-  فقدان دستگاه های اطلاع رسانی برای ردیابی کالا

 

- عدم هماهنگی بین شیوه های مختلف حمل کالا

 

- کمبود نمایندگی های بیمه در نقاط مرزی

 

- نبود امکانات لازم جهت حمل بار کانتینری

 

- نبود نهاد مستقل ترانزیتی و مدیریتی واحد در شبکه حمل و نقل

 

- بی توجهی به فعالیت های بازاریابی در سطح بین المللی

 

- تحریم ها و ناامنی های منطقه ای

 

- تأخیر در انجام تشریفات گمرکی برای کامیون های ترانزیتی در مرز های داخلی

 

- کمبود کامیون برای حمل کالا های ترانزیتی در برخی مرز های کشور

 

- فقدان امکانات تخلیه، بارگیری و نگهداری کالا در مرز های ترانزیتی

 

- اعمال محدودیت زمانی برای تردد کامیون ها

 

- مشکلات امنیتی در جوار مرز های مشترک با برخی کشور های همسایه

 

- فقدان زیرساخت های مناسب جاده ای، امکانات رفاهی، اداری و نامناسب بودن جاده ترانزیتی

 

- مشکلات صدور روادید

 

- عدم آگاهی تجار و صاحبان کالا های ترانزیتی از پتانسیل های ترانزیتی ایران.

 

 

چندی پیش نیز مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی برنامه ملی ترانزیت و ضرورت و الزامات این برنامه پرداخت.

 

مرکز پژوهش های مجلس شورای اسامی در این گزارش تلاش های فعلی برای ارتقای ترانزیت کشور را مثبت و شایسته قدردانی دانسته اما خلا یک برنامه ریزی راهبردی در این مسیر را تا حدی برجسته و نمایان برشمرده است مبنی بر اینکه با رجوع به تجربه چند دهه گذشته می توان با اطمینان بالایی پیش بینی نمود که تاش های فعلی اگرچه توانسته اند بخشی از عقب ماندگی های7  سال اخیر را جبران نمایند، اما همچنان نمی توانند بخش بزرگی از استعدادهای ترانزیتی ایران را فعال نمایند.

 

 

«روزنامه اخبار صنعت - 23 دی 1402»